Afscheid Pater Vlaar

Vooral zijn creativiteit als mens onder de mensen viel op. Hij wist constant het touwtje rondom het perk van wat nog mocht wat te verleggen en werkelijk bomvolle vieringen te trekken.

Bomvolle kerkvieringen in een tijd waarin de kerken steeds leger worden. Een bijzonderheid die kerkcritici aan het denken zet.

Hoe dan ook de parochianen van de Sint Victorkerk in Obdam gunnen hun geliefde pastor deze nieuwe carrieremove. Al is dat met een lach en een traan.

Tijdens de afscheidsreceptie in het naburige dorpscentrum van Obdam de Brink -wat nog tot aan het eind van de avond duurde- werd geld ingezameld voor de reispot om wat vaker mogelijk te maken dat Pastor Paul tussentijds terug kan komen.

Om zeven uur begon de afscheidsdienst ter ere van pastor / vlootaalmoezenier Paul Vlaar en ruim voor zeven uur stroomde de Sint Victorkerk in Obdam al vol. Het middenschip was samen met de beide zijbeuken helemaal bezet. Stoelen werden bijgesleept om de laatste belangstellenden nog een zitplaats te kunnen bieden, wat niet helemaal lukte. Een aantal moest blijven staan gedurende de enerverende eucharistieviering die tot half negen voortduurde.

De pater zelf zat na de binnentreding in tegenstelling tot de “normale” vieringen in het midden van het altaar, omringt door 12 misdienaars en acolieten. Vijf jaar gelden waren er nog 36, nu nog “slechts” 12. Een gedeelte van hen neemt ook afscheid.

De afscheidsviering Pastor Paul had als onderwerp meegekregen : ‘Een steen verlegd in de RIVIER die PAROCHIE heet’.

Vier van de kerkkoren in de parochie luisterden de eucharistieviering op : het Parochiekoor, Jeugdkoor ‘De Victorzangertjes’, Sing@Victor en Entre Deux.

Voorafgaand aan de viering werd er al uitgebreid gezongen.

Aan het begin van de viering vertolkte Bram Vermeulen de openingsgedachte.

Ik heb een steen verlegd,

in een rivier op aarde.

Het water gaat er anders dan voorheen.

De stroom van een rivier, hou je niet tegen

het water vindt er altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,

neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.

Om hem, dan glad, en rond gesleten,

te laten rusten jin de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd,

in een rivier op aarde.

Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.

Ik leverde bewijs van mijn bestaan.

Omdat, door het verleggen van die ene steen,

de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Aan het begin van de viering hield de pater een welkomstwoordje. Hij refereerde onder aan de pelgrimstochten naar Lourdes en onder andere aan die keer in 2010 waarin hij tijdens zijn veelbesproken schorsing als priester als pelgrim mee was gegaan. Memorabele momenten rondom de jaarlijkse pelgrimstocht vanuit Obdam werden aangehaald. Uiteenlopend van de keren dat hij als priester mee was gegaan tot die ene keer dat hij tijdens zijn schorsing als pelgrim mee ging. Aansluitend werd door de aanwezige koren ‘Te Lourd’ op de bergen’ gezongen.

Tijdens zijn priesterschap in Obdam hadden de jongeren ook zijn aandacht en werd het beeld van Don Bosco gerestaureerd.

De Pater vertelde ook dat hijzelf bij zijn tegenslagen God dankbaar was dat Hij hem steeds weer zich op liet richten. Dit werd ondersteund door het liet ‘You raise me up’ en een gedicht daarover uit zijn eigen gedichtenbundel.

Zomaar uit het niets

werd ik ineens geraakt.

De woorden, de muziek;

‘t lijkt door God gemaakt.

‘Hij is het die mij optilt

alsof ik op bergen loop

en op stormachtige zee

is Hij mijn rust en hoop.

Op zijn sterke schouders

voel ik mij gedragen,

Hij tilt me boven mezelf uit.

Hij is met me alle dagen.’

Als mijn hart onrustig is

draai ik bewust dit lied

Ik hoor: ‘You raise me up’

en’k weet dat Hij mij ziet!’

Rondom het tafelgebed werden 2 collectes gehouden, onderwijl het lied ‘Ik heb een steen verlegd’ van Paul de Leeuw gespeeld.

In zijn afscheidswoord dankte hij met duidelijke emoties in zijn stem zijn ouders en daarna de overige aanwezigen voor de warmte die hij altijd heeft ontvangen in Obdam.

Pastor Paul: De eerste 3 of 4 weken zullen misschien even slikken wezen, daarna zal alles weer ‘normaal’ lijken. Afscheid is altijd even vervelend.

De zending en zegen werd ditmaal niet alleen door hemzelf gegeven, maar daarna ook door een collega geestelijke ondersteund door alle aanwezigen in de kerk met de tekst:

‘Voor de reis wens ik je

dat de weg je tegemoet komt,

de wind steeds in je rug is,

de zon je gezicht verwarmt

en zachte buien je velden beregenen.

En dat God, tot ons weerzien,

je bewaart in de palm van zijn Hand.’

Bij monde van de vice-voorzitter Win Bijman bood het parochiebestuur de pater een afscheidsboek aan van de 12 jaar die hij in de parochie van Sint Victor was voorgegaan en werd de scheidend pater nog gevraagd na de viering achter de kerk bij de urnenmuur nog even iets te onthullen. Alle aanwezige gelovigen werd gevraagd mee te gaan alvorens de afscheidsreceptie in dorpscentrum de Brink begon.

Iedere aanwezige kon daar nog persoonlijk afscheid komen nemen. Pastor Paul Vlaar vertrekt woensdag aanstaande naar Aruba.